Jadwiga urodziła się ok. 1174 r. w Andechs ( Bawaria- Niemcy) jako córka Bertolda, hrabiego Andechs i księcia Meranii. Otrzymała wychowanie w klasztorze benedyktynek w Kitzingen ( Bawaria). Mając lat 12 została zaślubiona z Henrykiem I, księciem śląskim, któremu w szczęśliwym małżeństwie powiła siedmioro dzieci. Wraz z mężem troszczyła się o chrystianizację Śląska i utorowała drogę misjonarzom z licznych krajów. Wspólnie z mężem założyła w 1202 r. w Trzebnicy koło Wrocławia klasztor cysterek, który był pierwszym konwentem żeńskim na terenie Śląska. Zatroskana o morale polskich kobiet i dziewcząt, w 1217 roku sprowadziła z Marsylii do Nowogrodźca nad Kwisą białe damy, jak nazywano potocznie pierwsze magdalenki, z racji koloru stroju przez nie noszonego. Jadwiga była fundatorką szpitali i instytucji zajmujących się pielęgnacją chorych.

Po śmierci męża Henryka Brodatego, spędziła ostatnie lata w klasztorze w Trzebnicy. Mężnie przeżywała nieszczęścia rodzinne ( śmierć sześciorga dzieci), w tym również śmierć ostatniego syna i dziedzica- Henryka Pobożnego, który poległ pod Legnicą w bitwie z Tatarami w 1241 r. Zmarła 15 października 1243 r. w Trzebnicy i tam została pochowana, a jej grób jest do dzisiaj miejscem licznych pielgrzymek.

Dla sióstr magdalenek jest dobrodziejką, za przyczyną której znalazły się na ziemiach polskich, ale też jest wzorem kobiety zatroskanej o dobro drugiego człowieka.